Binnenland

De vakantie is achter de rug.

Half april heb ik mijn ouders opgehaald van het vliegveld. Ze wisten niet dat ik helemaal naar het vliegveld was gekomen, ze waren erg verrast om mij te zien (of ze schrokken gewoon). We zijn ’s avonds naar een rotishop gelopen, hun eerste kennismaking met de Surinaamse keuken. Zo konden ze onderweg de stad ook een beetje zien. Ze waren verbaasd dat er overal zo veel troep lag en er veel vervallen huizen waren. De volgende dag had ik ouderochtend op stage. Ouders konden van 8 tot half 10 binnen lopen om over het rapport en het gedrag van hun kind te praten. Veel ouders hadden het met de leerkracht over het slaan van hun kinderen. Gelukkig probeerde mijn mentor ze te overtuigen dat ze de kinderen niet moesten slaan, maar dat het beter is om ze toe te spreken. Ik vraag mij alleen af of het binnenkomt. Eén ouder gaf zelfs toestemming aan ons om haar kind te slaan als hij niet luistert.

Na de ouderochtend konden mijn ouders even in de klas kijken. Mijn vader zei (waar geen leerkrachten bij stonden, denk ik): zelfs mijn schuur is mooier dan dit lokaal.
Die middag zijn we naar de cultuurtuin gegaan om daar luiaarden te spotten. De gids heeft er een uit een boom gehaald zodat we de luiaard van heel dichtbij konden bekijken. De volgende dag zijn we door Paramaribo gelopen. Het regenseizoen is begonnen, dus we liepen in de stromende regen. We hebben gauw wat paraplu’s gekocht. ’s Avonds vierden Kees en Hilde (huisgenoten) hun verjaardag. We gingen bowlen. Na 4 biertjes was het bier op in het bowlingcentrum! Van de puntentelling klopte ook vrij weinig. Opeens had ik een spare gegooid volgens het bord, maar dat was niet zo. Lekker Surinaams.

Op zaterdag zijn mijn ouders en ik naar Bigi Pan geweest, samen met huisgenoot Eva en haar ouders. Bigi Pan (groot meer) is een moerasachtig gebied met een mangrovebos en ligt tegen de grens van Guyana aan. We sliepen in een huisje op een meer. Daar konden we flamingo’s en rode ibissen zien. ’s Avonds gingen we met de boot slangen spotten. Er zijn in het meer heel veel visjes die boven het water uit springen. Er sprongen zelf twee visjes in de boot! Het meer is heel ondiep. Je kan er gewoon staan, maar onder het laagje water zit veel modder. De modder schijnt goed voor je huid te zijn dus een heerlijk modderbad genomen!
De reis naar Bigi Pan is best lang, zo’n 250 km. De chauffeur is onderweg in totaal vier keer aangehouden. In Paramaribo zijn er nooit controles, dus we hadden veel pech. Hij kreeg boetes voor te hard rijden dus hij begon steeds beroerder te kijken. Op de terugweg werden we weer aangehouden en wilde de agent de autopapieren van de chauffeur zien. Hij had alleen kopieën en kon de originele niet laten zien dus de politieagent wilde hem arresteren en wij moesten dus ook mee naar het politiebureau. Eva vroeg hoe lang dit ging duren. Ongeveer 5 uur zei de agent. Hier zaten wij na een lange reis niet op te wachten. Gelukkig keek de agent het dit keer door de vingers en mochten we uiteindelijk doorrijden met alleen een waarschuwing.

Nadat we terug waren uit Bigi Pan kwamen Jasper en Renate. Zij vielen met hun neus in de boter. We gingen namelijk de volgende ochtend gelijk naar de jungle. We zijn met een gids en een kok op tocht door de jungle gegaan. We sliepen de eerste nacht in een grot. We hadden daar alleen een hangmat en tafeltje. De gidsen waren broers. In totaal hebben ze 26 broers en zussen (een vader, zes moeders). Eén van die broers is Fred. Hij heeft een berg ontdekt en heeft hem naar zichzelf genoemd: de Fredberg. Daar zijn we de volgende dag naar toe gelopen. Onderweg begon het iets te regenen dus poncho’s aan waardoor je je niet echt frisser gaat voelen met deze temperaturen . Na een vermoeiende klim scheen de zon bovenop de berg. We hadden een prachtig uitzicht over het regenwoud. Na een tijdje begon het keihard te regenen, zo hard dat mijn vader zijn haren kon wassen in de regen. Er kwam er nog een groep naar boven door de stromende regen. Zij waren helemaal doorweekt. Wij hebben echt geluk gehad dat we min of meer droog zijn aangekomen. Bovenop de berg sliepen we weer in hangmatten. Na een nachtje prima slapen konden we de zon zien opkomen boven de jungle. Eén van de mooiste uitzichten die ik ooit heb gezien. Nadat de zon op was zijn we weer gaan dalen en door de jungle terug gelopen. Om naar het basiskamp terug te gaan moesten we een stukje met de bus. Maar omdat wij eerder terug waren gegaan als de rest van de groep moesten we een tijdje in de hitte wachten. De gidsen vonden dit te lang duren (en ik ook) dus gingen we met de Jeep. Dit is een schakelauto, maar de meeste Surinamers kunnen alleen in een automaat rijden. Mijn vader reed dus. Ik ging met Jasper op het dak en de gidsen hingen achterop. Op het basiskamp hebben we ’s avonds nog een rondje gedaan door de jungle waar we een oorverdovend kikkerorkest meemaakten. We hebben deze 4 dagen ontzettend veel dieren gezien. We hebben verschillende apen gezien, tropische vogels, luidruchtige kikkers, bosvarken, pake, een anaconda, vleermuizen en nog veel meer. Zo gaaf om al die dieren te zien.

Na het beklimmen van de Fredberg bleven we een paar dagen in Paramaribo. We zijn naar een museum over het slavernijverleden geweest. Ook zijn we naar een plantage gefietst waar niet veel meer van over is maar waar we apen van heel dichtbij hebben gezien en we hebben markten bezocht. Met koningsnacht heb ik Jasper en Renate meegenomen naar een feest. Iemand had bedacht dat het wel leuk zou zijn om een slang mee te nemen. Die hebben wij om gehad. Geen zorgen, het is maar een kleine wurgslang.

De laatste trip was naar Anaula. Dit was (voor mijn doen) een superluxe resort in boven Suriname. Daar hebben we een dorpje bezocht waarbij je het gevoel hebt dat je in een openluchtmuseum loopt. Ze hebben niet veel. Ze doen de afwas, wassen hun kleding en zichzelf in het water van de rivier, geloven nog in voorouders en hebben andere bijgeloven. De gids legde uit dat het stamhoofd de baas was. Hij lost alle ruzies binnen het dopje op. Ze hadden vroeger wel politie, maar doordat het dorpshoofd de meeste problemen oplost zijn die overbodig. Ook hebben ze een ziekenpost, daar is ook niet veel te doen, er komen alleen maar zwangere vrouwen. Alle medische problemen worden opgelost doordat ze veel geneeskrachtige kruiden uit de jungle gebruiken. De bewoners slapen in hele kleine huisjes. Het leven speelt zich vooral buiten af. Ze hebben een apart huisje waar ze koken. Het was heel bijzonder om te zien. ’s Avonds hebben we kaaimannen gespot en heeeel veel tarantula’s (die zijn grooooooot) en andere spinnen gezien. Dat vond ik een iets minder fijn idee. Op de laatste avond was er een dansavond van de inwoners uit het dorp. Het is een dansvorm die uit de slaventijd komt. Zelfs Jasper gooide zijn heupjes los! Tegen een kleine betaling kunt u het beeldmateriaal opvragen.

Nu is iedereen weer naar huis en zal het ‘’werk’’ leven weer beginnen. Het is voor mij al aftellen en dan zit mijn stage er op in Suriname.