Het zit er op!

Daar zit ik dan. Net als mijn vorige blog van mijn stage in Zuid Afrika eindig ik weer in het vliegtuig naar huis.

De laatste weken stonden in het teken van afronden, afscheid en volop genieten.
Ik heb in de laatste weken lessen geven voor mijn minor en ik ben bezig geweest met het afmaken van de film over het Surinaamse onderwijs. Er kwam wel steeds wat tussen, want dan hebben de leerlingen repetitie, was mijn mentor er niet of moest ik weer voor de andere klas 4 staan. Gelukkig heb ik de film net op tijd af gekregen. Suriname zit nu midden in het regenseizoen. Dat betekent dat de regen met bakken uit de lucht komt. Het hele schoolplein staat dan onder water. We hebben geen ramen in het lokaal dus als het hard waait worden de leerlingen nat. Ik heb voor de zekerheid altijd een paraplu mee, want zelfs in het dak zit een gat. Mijn mentor zegt dat het alleen maar erger wordt. Soms staat zelfs de hele klas onder water. Ik denk dat ik maar een bootje moet kopen.

Nadat mijn ouders weg zijn gegaan ben ik in het weekend 3 dagen op trip gegaan, het was een back to basic trip. We gingen naar een onbewoond eiland met een stukje jungle. Er stond niets op het eiland: geen wc, geen douche, helemaal niets. De gidsen bouwden een kamp waar we gingen slapen in een hangmat. Wij hebben hout gesprokkeld. Gelukkig hadden de gidsen voor de eerste avond wel eten mee genomen. Ook hadden ze ontbijt, we zouden dus niet gelijk omkomen van de honger. Daarna moesten we wel jagen en vissen. Een eng idee dat de dieren die je ’s avonds ziet gewoon op het eiland rondlopen waar ik sliep. Zoals kaaimannen, slangen enz. Ik wilde heel graag vissen en het liefst een piranha vangen. Ik moet er wel bij zeggen dat ik nog nooit echt gevist heb en ik vind het al vies om een vis vast te houden en van de haak af te halen. Met goede moed gooide ik een stevige haak met wat vlees eraan in het water. Nog geen 10 seconden later had ik beet: een piranha!!! In volle paniek probeerde ik de piranha binnen te halen. Op de achtergrond hoorde ik de gidsen roepen: “ raak de vis niet aan, hij bijt je vinger eraf.’’ Dat zijn geen woorden waarvan ik rustig word. De gidsen hadden de piranha van de haak gehaald. Wat een indrukwekkend beest, rode ogen en scherpe tanden. Na een tijdje (en een paar piranha’s later) gingen we zwemmen. En ja, ook waar de piranha’s zwemmen. Gelukkig ben ik terug gekomen met al mijn vingers en tenen er nog aan. Ik heb bij het kamp de piranha schoongemaakt (bah) zodat we hem konden eten. De gids had de piranha klaargemaakt. Ik moet zeggen; het was heel lekker. Ook hebben we kaaiman gegeten die de gids had gevangen. Na drie dagen was ik wel weer blij om naar huis te gaan, naar een huis met douche en wc.

In deze tijd gaan veel stagiaires weer terug naar Nederland. Dat betekent vaak uit eten en veel afscheid nemen. Ook Bregje ging naar huis. Zij wilde nog graag naar een hele lekkere rotizaak bij de centrale markt. Die vrouw bakt al 30 jaar heerlijke roti. De zaak zelf is niet erg sfeervol, maar zo ziet iedere rotizaak eruit.

In de laatste weken moest ik veel aan school werken, dat moest ook gebeuren. Maar als de zon scheen lagen we languit in het zwembad en als het regende gingen we naar de bios. Voor mijn afscheidstournee zijn we de laatste weken zijn we nog veel uit eten geweest. Ook wilde ik nog heel graag schildpadden zien. Zoals sommigen van jullie weten ben ik fan van schildpadden. Eva, Hilde, Lillian, Jan een paar Surinamers die hielpen organiseren en ik gingen in een bootje over de Suriname rivier. De trip ging goed van start, we hebben dolfijnen naast onze boot boven het water zien springen. Daarna gingen we naar Braamspunt (soort strand niet ver van Paramaribo). We wachtten tot het tijd was dat de schildpadden naar het strand gingen om eitjes te leggen. Dat gebeurt ’s avonds. Na een tijdje wachten zagen we een groene zeeschildpad eitjes leggen. Als een schildpad eitjes legt is zij een trance. Dat betekent dat de schildpad niets meer door heeft wat er om haar heen gebeurt. We konden daarom van dichtbij zien hoe het werkt. De schildpad had een gat gegraven en daarin legde zij rond 80-120 eieren. Die eieren lijken op pingpongballen. Toen de schildpad klaar was groef hij het gat dicht en ging terug naar de zee. Het was een bijzonder en lang proces om mee te maken. Toen we naar huis wilden gaan zagen we op het laatste moment een ledderbek (lederschildpad), dat is de grootste schildpadsoort op de wereld. Wat een groot en indrukwekkend beest. Ik sta op de foto achter de schildpad, je kan dan zien hoe groot ze is.

Twee weken voor ik wegging was het Suikerfeest. Wij mochten met Chico, een taxichauffeur, mee naar zijn moskee. We werden daar hartelijk ontvangen door de mensen in de moskee. We mochten alles vragen en foto’s maken. Sterker nog, ze gingen er zelfs voor staan. We zijn bij het gebed geweest (van de vrouwen natuurlijk) en bij het eten. We hebben nog wat geld aan de moskee gedoneerd en wij werden daarom nog gezegend.

7 juni was mijn laatste stagedag. Ik heb de laatste les van mijn minor gegeven en het filmpje dat ik met de kinderen gemaakt heb laten zien. Ze vonden het gek om zichzelf op beeld te zien, maar ze waren trots op het resultaat. De klas had een kaart voor mij gemaakt en de meiden zongen een liedje voor mij. Ik kreeg van een aantal kinderen een tekening of een brief, heel lief. Ik gaf ze spullen die ik had meegenomen uit Nederland. Ik nam afscheid met een hand of brassa (knuffel). Sommigen kwamen terug om nog een brassa te geven. Van het schoolhoofd kreeg ik ook nog een kaart, namens het team. Het was een fijn afscheid, maar ik ben stiekem wel een beetje blij dat het erop zit.

Ik ben voor de laatste keer naar de pubquiz geweest, naar Havana (club) en naar de markt met de lekkere roti. Ik heb op de markt door een vrouw een koto laten maken. een Surinaamse jurk. Toen ik hem aan trok om te passen werd ik door veel mensen of uitgelachen, het zag er wel gek uit een bakra (naam voor Nederlander in Suriname) in een koto, of ze kwamen naar mij toe om te zeggen dat ik een hele mooie jurk aan had.

De laatste zondag ging ik met de mensen uit het roze huis en het gele huis naar White Beach. Dat is een aangelegd strandje een uurtje rijden van Paramaribo. We hebben daar een hutje gehuurd (een dak op palen zonder muren). We hebben ontzettend geluk gehad. We hebben op een enkele bui na in de zon kunnen liggen. Laat in de avond begon het wel te hozen. Ik lag midden in het hutje in een hangmat en zelfs daar voelde ik de regen. De volgende dag konden we gelukkig weer verder uitrusten op het strand.
In de avond heb ik nog gegeten met Maud, Lillian, Hilde en Eva bij restaurant Sarinah voor mijn afscheid. De volgende middag heb ik van iedereen afscheid genomen en ging ik om 13:00 uur richting vliegveld Zanderij. Dat was nog spannend want ik had mijn visum niet verlengd en was dus eigenlijk illegaal in het land. Je moet namelijk na 3 maanden je aanvraag verlengen en hiervoor veel geld betalen en dan moet je opgeroepen worden. Het systeem is hier traag en niemand wordt op tijd opgeroepen, de kans is groot dat je dan al lang en breed weer terug bent in Nederland. Ik besloot daarom geen aanvraag in te dienen. Voor de douane werd ik apart genomen voor een controle. Ik moest naar een kamer waar ze mijn handbagage gingen checken. Ik scheet toen wel 7 kleuren in mijn broek. Ze zagen dat ik mijn visum niet had verlengd. Ze lieten mij wel doorgaan maar ze zeiden dat ze daar bij de douane wel moeilijk zouden doen. Bij de douane aangekomen zagen ze weer dat mijn visum niet verlengd was. Ik moest naar een kantoortje toe lopen. Die man zei al snel, het is niet erg, normaal krijg je een stempel dat je 2 maanden het land niet in mag, maar dat zal ik voor jou niet doen. Na een gezellig praatje kreeg ik een stempel dat ik een maand Suriname niet meer in mag. 2 maanden had ik ook niet erg gevonden . Ik was erg opgelucht dat ik gewoon door mocht lopen.

Daar zit ik nu dan weer thuis na vier en halve maand. Het was een geweldige tijd waarin ik veel mooie en bijzondere dingen heb gezien en ervaren. Ik heb veel leuke mensen ontmoet die mij een leuke tijd hebben geven, bedankt daarvoor!